۰۲۱۸۹۴۳
گزارش مجلس درمورد بیمه زنانخانهدار
دفتر مطالعات اجتماعی این مرکز اعلام کرد: تأمین اجتماعی در حال حاضر ستون اصلی ایجاد آرامش، آسایش خاطر و امید به آینده مردم بیشتر کشورهای جهان است و از راه باز توزیع درآمدها از طریق سامانههای خود، سبب حذف یا کاهش عمده فقر، بیخانمانی، بیماری، مطرودیت اجتماعی و جهل و بیسوادی میشود و از همین رو نارضایتی و ناامیدی را در یکایک ساکنان جامعه کاهش میدهد.نظام بیمههای اجتماعی اصلیترین و عمومیترین ابزار نظام تأمین اجتماعی و به عنوان پایگاه اصلی سیاستهای اجتماعی در جوامع صنعتی و کشورهای در حال توسعه جهان در راستای اعمال سیاست های اجتماعی دولت ها تلقی میشود، از این رو دامنه فعالیتهای کمی و کیفی نظام بیمههای اجتماعی نیز به عنوان یکی از راهبردهای مؤثر سیاستهای اجتماعی در ارتباط مستقیم با قوانین عام و خاص در هر کشور قرار داشته و به دلیل اهمیت پیامدهای آن برای وضعیت اجتماعی و اقتصادی جامعه از اولویتهای سیاسی و اجتماعی هر جامعه مدنی به شمار میرود.از سوی دیگر دامنه پوشش و عرضه خدمات در نظامات بیمه اجتماعی امروزه تنها در برگیرنده شاغلان رسمی بخش دولتی و خصوصی نبوده بلکه خدمات مذکور به صورت فراگیر شامل حال اکثریت جمعیت جامعه نیز میشود، بنابراین با بهرهگیری از برخی سیاستهای اجتماعی میتوان نظام بیمههای اجتماعی را به شکلی طراحی کرد که همزمان اهداف بشردوستانه، اقتصادی و اجتماعی در مناسبات مذکور، لحاظ شوند.با وجود ضرورت همگانی بودن بیمههای اجتماعی برای تمام آحاد جامعه به ویژه زنان که در اسناد بالادستی نظام از جمله قانون اساسی، سند چشمانداز و برنامههای پنج ساله توسعه نیز تجلی یافته، نظام تأمین اجتماعی کشور نتوانسته پوشش بیمهای خود را به طور کامل و جامع به اقشار مختلف جامعه تسری دهد.بررسیها نشان میدهد که بخش عمده پوشش صندوقهای بیمههای اجتماعی به اقشار مزد و حقوق بگیر متمرکز بوده و در زمینه پوشش بیمه ای برخی از اقشار جامعه به ویژه زنان خانهدار توفیق چندانی به دست نیامده است.همچنین از مهمترین مشکلات پیش روی زنان خانهدار که مانع پوشش بیمهای آنها شده آن است که نمیتوان خانهداری را به عنوان شغل پذیرفت، چراکه در این صورت قوانین کار و تأمین اجتماعی به آن قابل تسری بوده و در این شریط، به لحاظ قانونی، شوهر موظف به پرداخت مزد و حقوق به زن خانهدار و پوشش بیمه اجباری او خواهد بود.از طرفی مهمتراز قراردادن خانهداری با سایر مشاغل موجود در کشور با توجه به ماهیت کار آنها منطقی به نظر نمیرسد و با توجه به عدم تمکن مالی اکثر زنان خانهدار، اخذ حق بیمه بر اساس حداقل دستمزد از آنها، سهم ناچیز مشارکت دولت، ضعف نگرش مثبت به جایگاه زنان خانه دار و نبود انگیزه و بی توجهی زنان خانه دار به آینده خود و عدم آگاهی و اطلاعرسانی مناسب از مزیتهای بیمه و تأمین اجتماعی نیز از موانع دیگری به شمار میرود که شرایط را برای بیمه اجتماعی آنها دشوار میکند.